Burek to przepis bałkański na solidną przekąskę, a że po Bałkanach zbytnio nie podróżowaliśmy i poznałam go w Chorwacji, stąd przepis na chorwackiego burka. Ktoś, kto słyszy lub słyszał o tej nazwie reagował identycznie: „danie z psa?”. Oczywiście nie, chociaż ten placek w Chorwacji dostępny był w wersji serowej (na słono) lub również mięsnej („sa mesom”, wieprzowiny, wołowiny lub jagnięciny bądź miksu).
Milanesa to innymi słowy argentyński kotlet panierowany (coś na styl naszego polskiego schabowego, chociaż przygotowywany zazwyczaj z kurczaka lub wołowiny). W Argentynie stanowi część posiłku głównego (serwowany z frytkami i sałatką) lub w formie szybkiej, choć solidnej, przekąski – w bułce z dodatkami warzywnymi, sosami i np. sadzonym jajkiem. Wariacji na temat tego kotleta pojawia się coraz więcej.
… ale przede wszystkim znane pod nazwą „panele”, a że często podawane są w bułce, stąd dodatek „pane” (pieczywo). Serwowane, podobnie jak „arancini”, w formie przekąski na wynos w kioskach zwanych „rosticeria” lub jako przystawka w restauracjach przed głównym posiłkiem. To danie, coś na wzór frytek, powstaje na bazie mąki z cieciorki i smażone jest na głębokim tłuszczu.
Przepyszne „arancini” to kolejna oryginalna i tradycyjna potrawa Sycylii. Chociaż bardziej wydaje się być przekąską, kupić ją można dosłownie wszędzie na mieście, w piekarni, budkach z „szybkim jedzeniem”. Przy dużej ilości i w dodatku jakiejś delikatnej sałatki, stanowić może również bardzo syty posiłek. Ten ryżowy przysmak serwowany jest na włoskiej wyspie z różnym nadzieniem: mięsem mielonym i zielonym groszkiem, szynką i mozzarellą czy też wersją bezmięsną, czyli mozzarellą, pomidorami i bazylią.
Czy dane Wam było próbować kiedyś włoską focaccię, czy też chlebofocaccię? Ten aromatyczny chlebek z suszonymi pomidorami, ziołami i parmezanem (choć we Włoszech serwowany jest pod różną postacią), serwuje się w akompaniamencie pachnącej oliwy z oliwek extra virgin bądź jako dodatek do przeróżnych potraw. Jako drożdżowy, aromatyczny placek serwowany jest na włoskich stołach w formie ciepłej i często jako przekąska, w oczekiwaniu na danie główne.
Gdy po powrocie z Ameryki Południowej planowałam ugościć rodzinę daniami z krajów, które podczas tej podróży odwiedziliśmy, miałam spory problem z podaniem typowego dania ekwadorskiego. Większość takich samym potraw latynoskich serwowanych jest na całym kontynencie i ciężko określić stuprocentowo, gdzie danie zostało de facto stworzone. Wtedy ściągnęłam pomysł na coś słodkiego, co zaproponowała mi Polka, która związała się z Ekwadorem poprzez swego męża a przepis otrzymała od swojej teściowej.