czyli herbata mongolska.

Ten gorący napój towarzyszy Mongołom każdego dnia i stanowi również element poczęstunku gościa w domu (jurcie). Na pierwszy próbunek jest dość nietypowy i pewnie każdy szybko zastanawia się, z jakich składników dokładnie jest przygotowywany, ale z czasem dość się do niego przyzwyczaja. Ja nawet muszę przyznać, że bardzo go polubiłam.

Suutej caj przygotowywany jest z wyprzedzeniem i zazwyczaj przetrzymywany w termosach. Nam przyszło spróbować wersji z mlekiem (prawdopodobnie kozim), ale czytałam również o opcji serwowania herbaty na bazie zsiadłego mleka bądź kefiru (samodzielnie przygotowanego), z dodatkiem masła często zmieszanego z łojem baranim. Spotkałam również danie serwowane w tej herbacie - pierożki z mięsem (buudze) zanurzone w suutej caj. Dziwne połączenie, ale skoro herbata jest słona i tłusta, to czemu nie?:)

Składniki:

- woda i mleko w proporcji 1:1 (w zależności od ilości przygotowywanego wywaru)
- herbata zielona liściasta (standardowo na szklankę dodaje się łyżeczkę herbaty, ale to również kwestia gustu)
- odrobina soli (ok. pół łyżeczki soli na litr wywaru)

Wykonanie:

Zagotuj wodę i wrzuć do niej herbatę, zaparz, dodaj sól. Następnie dolej mleko i podgrzewaj na małym ogniu do momentu pojawienia się pierwszych bąbli w wywarze, świadczących o zagotowaniu herbaty. W tym czasie należy lekko i od czasu do czasu mieszać wywar. Gdy jest już gotowy, przelewamy przez sito do dzbanka, czajniczka czy jakiegokolwiek innego naczynia, z którego będziemy naszą herbatę rozlewać na mniejsze filiżanki.