czwartek, 31 grudzień 2015

WARSZAWSKA PRAGA KULTURALNIE

Swego czasu warszawska Praga budziła strach, grozę, a spacer w jej niektóre zakamarki mógłby zakończyć się dla niejednego przechodnia (głównie spoza tej dzielnicy) utratą - w najlepszym wypadku - portfela. Od niedawna dzielnica przeżywa okres odrodzenia pod każdym względem a zamieszkanie w odrestaurowanych pofabrycznych loftach staje się marzeniem niejednego zwykłego wyjadacza chleba, wchodzi w posiadanie artystycznej bohemy bądź co majętniejszego Kowalskiego.

Swego czasu warszawska Praga budziła strach, grozę, a spacer w jej niektóre zakamarki mógłby zakończyć się dla niejednego przechodnia (głównie spoza tej dzielnicy) utratą - w najlepszym wypadku - portfela. Od niedawna dzielnica przeżywa okres odrodzenia pod każdym względem a zamieszkanie w odrestaurowanych pofabrycznych loftach staje się marzeniem niejednego zwykłego wyjadacza chleba, wchodzi w posiadanie artystycznej bohemy bądź co majętniejszego Kowalskiego.

 

IMPREZY NA PRADZE

Na każdym kroku kamienice tętnią historią, ceglaste ściany obrastają w niepowtarzalne murale, za dnia przy monopolowym nadal można spotkać „kumpli z podwórka” w typowym dresowym odzieniu a unikatowy klimat praskich knajp ściąga w swe skromne progi żądnych „artystycznych doznań” przybyszy z najdalszych zakamarków Polski, Europy a nawet świata.

 

Fot. hotparty.pl, gorybezgranic.pl, Andrzej Szulc Fotografia, lykkultury.pl, fotomaniak.pl, senpszczoly.pl

 

Ci, którym nieobce są zagłębia imprezowe (barowe czy klubowe) przy ul. 11 listopada (Hydrozagadka, Klub Saturator, Skład Butelek), Ząbkowskiej (W oparach absurdu, rosyjska restauracja Skamiejka) lub pojedynczych ulicach Pragi (Księgarnia Cafe - Klub "Między Wierszami", Centrum Zarządzania Światem, Szynk Praski, Klub Bazar, Sen Pszczoły) a chcieliby „poszlajać” się po jej artystycznych zakamarkach polecam parę fajnych miejsc.

 

MUZEUM NEONÓW

(www.neonmuzeum.org, wejście: 8 zł) idzie na pierwszy rzut, jako że miałam je w głowie od jakiegoś już czasu a koniecznie chciałam zabrać tam naszego 5-latka. Jest na etapie zainteresowania dosłownie wszystkim, więc zaszczepienie w nim smykałki do świata sztuki jak najbardziej komponowało się w tą wizję. Wyprawa na starą Pragę gwarantowała miłe, niedzielne popołudnie całej rodzinie.

 

Usytuowana przy ulicy Mińskiej i na terenie tzw. Soho Factory, zachęcała już od wejścia ogromnymi, niepodświetlonymi neonami z czasów PRL-u. Ta nietypowa galeria świetlnej reklamy powstała na początku 2000 r. w celu ratowania, reaktywacji i pamiętania o tym istotnym elemencie polskiego „marketingu” z lat 70-tych. Na obszernym, fabrycznym terenie muzeum można podziwiać ponad 100 eksponatów, których donośny głos słychać już u wejścia. I tak przyjdzie nam zobaczyć (gdzieś zaryte w pamięci) napisy/ neonowe obrazy: warszawskiej Syrenki, Restauracji Szanghaj czy Jaś i Małgosia, Społem (itd.) oraz oczywiście poznać historię pierwszych neonów i genezy powstania rurek z rozświetlonym gazem.

 

CZAR PRL-U

znajdujący się po drugiej stronie ulicy Mińskiej i obok Głuchej (http://adventurewarsaw.pl/muzeum-prl/, wejście: normalny – 8 zł, ulgowy – 5 zł) stanowi bardziej mieszkanie aniżeli muzeum. Dla nas – starszych Lisów – to przeniesienie się do świata dzieciństwa, rozczulonych wspominek i roześmianych chwil. Nasze dziecko miało zobaczyć, co wtedy mieliśmy, a właściwie jak wiele nie mieliśmy, ale że również świetnie się bawiliśmy!

 

Powierzchnia muzeum podzielona na pomieszczenia: sklepik spożywczy (z menu baru mlecznego, maszyną od wody sodowej - saturatorem, szarym papierem toaletowym kupowanym na sznurku, przeróżnymi niezautomatyzowanymi zabawkami do kupienia, stolikiem z kraciastym obrusem i wazonikiem, w którym stał czerwony goździk) z budką telefoniczną, postacią milicjanta, album ze zdjęciami z owych lat, kącikiem sportowo-turystycznym, częścią poświęconą opozycji, władzy porządkowej, gabinetem KC, PKiN, warszawska ulica, oraz typowe mieszkalne pokoje (jak salon, kuchnia, przedpokój, pokój dziecięcy – gdzie Julek spontanicznie spędził najwięcej czasu oraz łazienka).

 

PIJALNIA CZEKOLADY „WEDEL”

była tego dnia nieplanowanym dla nas miejscem, jako że stołowaliśmy się na obiedzie rodzinnym. Lecz gdy brzuchy poczuły lekkie mrowienie, a mijając tuż od Mińskiej ulicę Grochowską na lewo wyrosła nam fabryka czekolady, uznaliśmy, że czas na deser. Okres przedświąteczny obfitował oczywiście w słodkie prezenty pod postacią: figurek bałwanków, aniołków, Mikołajów, bombek czy choinek. Można było zakupić czekoladki z różnym nadzieniem na wagę, orzechy bądź owoce w czekoladzie, czekoladowe lizaki, ptasie mleczka, czekoladę w proszku (do samodzielnego przyrządzenia gorącej słodyczy w domu) oraz – co było dla mojego oka zdecydowaną nowością – torebeczki trzech rodzajów czekoladek do samodzielnego formowania przeróżnych kształtów według sugerowanych w opakowaniu wzorów. Zakupiliśmy – za ględzeniem Julka (który siedział cały czas w „Wedlu” prawie z wywieszonym językiem) – ostatnie pudełko na wynos i każdy zasłodził się inną, płynną, gorącą czekoladą (białą z konfiturą malinową, mleczną pistacjową oraz czarną gorzką ze słonym karmelem). I wniosek z pobytu jest taki: lepiej brać czekoladę w czystej postaci, bez dodatków i najlepiej czarną (bo i tak się zacukrzysz!), a ta ze słonym karmelem i tak jest maksymalnie słodka.

 

ROSYJSKA RESTAURACJA „SKAMIEJKA”

mimo że wymieniona przeze mnie na liście popularnych praskich miejsc, musi być koniecznie skomentowana. Trafiliśmy do niej latem, trochę przypadkiem i nie w celu wspominek kulinarnych. Miał w niej grać rosyjski grajek (z Ukrainy) – Wowa z Charkowa, którego muzyczne „wygibasy” mieliśmy szansę podziwiać tego samego roku w ukochanych Bieszczadach. Melodie zakręciły nam (całej naszej trójce) na tyle w głowie, że już w Ustrzykach zakupiliśmy 2 jego płyty a nasze dziecko stało się najprawdziwszym fanem (wyśpiewując jego, zakrapiane „treściwym” językiem, teksty w każdej wolnej chwili, własnym pokoju i placu zabaw...). Rezultat był taki, że gdy dowiedzieliśmy się o jego koncercie, który miał się odbyć najpierw (w rozsądnych godzinach późno – popołudniowych) w Skamiejce na Ząbkowskiej, obowiązkowo musieliśmy wziąć tam jego najszczerszego i najprawdopodobniej najmłodszego fana – małego Lisa Julka.

 

Fot. twoja-praga.pl, warszawa.wyborcza.pl, yelp.pl, zomato.com

 

Jako że koncert z rosyjskiej restauracji miał przenieść się w okolicę – innej pobliskiej knajpy-baru, wzięliśmy ze sobą babcię, która również miała szansę poznać Wowę w Bieszczadach a po Skamiejce przejąć wnuka w odwiezieniu do domu. Poza faktem, że knajpa skradła nasze serca (niebagatelną, rodzinną atmosferą, gdzie szczerą, ciepłą aurą witała właścicielka Tamara) i żołądki (bo zjeść tu można najprawdziwszą rosyjską kuchnię spod ręki właścicielki, tj.: mięsną soljankę, pielmieni w occie serwowane również z własnoręcznie przygotowaną musztardą, gruzińskie pierożki, herbatą podawaną w typowych srebrnych podstawkach z odrobiną domowej marmolady oraz przeróżne, codziennie świeże ciasta domowe), okazała się maleńka jak pokoik dziecka, z rosyjskimi akcentami, a samego wokalistę mieliśmy na wyciągnięcie dłoni (siedząc pół metra od niego). Julek był tak onieśmielony faktem spotkania swojego idola, który śpiewał wszystko to, co on już zdążył poznać i śpiewał sobie pod nosem, że na pytanie (tylko skierowane do niego) o piosenkę na życzenie, udał że gościa nie widzi:).

 

- Nie pamiętam nazwy piosenki, ale w tekście było: „dziewczyny tańczą nago...” – Powiedziałam za juniora.

- O, to jak on teraz ma taki gust muzyczny to za parę lat będziemy grać razem. - Odpowiedział z rosyjskim akcentem Wowa i nie zastanawiając się dłużej zagrał Julkowi jego przebój.

 

Klimat Skamiejki, Wowy i całej towarzyszącej wydarzeniu ekipy a może po prostu Pragi przeniosły się do innej knajpy, gdzie już w zaprzyjaźnionym składzie spędziliśmy kolejne muzyczne godziny w dorosłym towarzystwie. 

 

Jeśli interesują Was artykuły o Warszawie zajrzyjcie do:

- Warszawa da się lubić,

- aktywnie i niestandardowo,

- z dzieckiem również można o czym przekonacie się w tym artykule i kolejnym,

- ale jest też dość muzealnie i historycznie,

- i wieczorem a do tego zimą:)

 

Jeśli znacie inne fajne praskie miejsca, podawajcie w komentarzach. Chętnie je zweryfikujemy:)

 

12 komentarzy

  • Asia
    Asia poniedziałek, 11 styczeń 2016

    No proszę:) warszawska Praga jest jak nie Warszawa, stąd może tak lubiana:)

  • kami
    kami poniedziałek, 11 styczeń 2016

    uwielbiam Pragę, najlepiej mi tu i w sumie nie za często mam potrzebę na drugą stronę Wisły jeździć :) wszystko co potrzeba tu znajduję - i fajne knajpy, i fajne wydarzenia kulturalne. a Muzeum Neonów moje zaprzyjaźnione miejsce, częstym gościem tam jestem i dobrze sie znam z właścicielami. Świetna miejscówka!
    Ale "Między wierszami" nie znałam, przy najbliższej okazji muszę nadrobić!

  • Asia
    Asia niedziela, 10 styczeń 2016

    Przypadkiem poznałam właścicieli knajpy, i świat slajdowiskowy jest nam bardzo dobrze znany, ale jeszcze nie mieliśmy okazji się tam zjawić. Widzę, że musimy tam zajrzeć przede wszystkim ze względu na juniora:)

  • Nakreceni.in
    Nakreceni.in niedziela, 10 styczeń 2016

    Miło patrzeć jak Praga cały czas się rozwija i powstaje coraz więcej takich kreatywnych miejsc. Do listy dopisalibyśmy kawiarnię 8 stóp :)

  • Asia
    Asia środa, 06 styczeń 2016

    Tak, trzeba przyznać, że Polska w ogóle bardzo nam się rozwija i nie odstaje od tych bogatszych europejskich sąsiadów. Przy okazji staje się bardzo atrakcyjna (nadal cenowo) dla innych, więc niech korzystają póki jest niedrogo:)

  • Ania
    Ania środa, 06 styczeń 2016

    Ależ się Praga zmieniła! Kiedyś tam mieszkałam, jeszcze przed reaktywacją. Z ogromną przyjemnością obserwuję co się tam dzieje, dawno nie byłam, widzę, że w ostatnich 2 latach powstało sporo ciekawych miejsc. Wybiorę się na wiosnę, żeby dokładnie zwiedzić, dzięki! :)

  • Agata
    Agata środa, 06 styczeń 2016

    Wow, wszystko brzmi super! Po pierwsze w wielu miastach chyba od kilku lat jest teraz rozkwit nowych miejscówek, w większości wcale nie drogich i coraz więcej ludzi wychodzi z domu. Teraz już nie jest to okazjonalne wyjście, "na bogato", do restauracji raz do roku na urodziny mamy czy taty. Mega mi się to podoba! A w Warszawie to już pewnie w ogóle jest całe zatrzęsienie takich knajpek :) Pochodzę z Gdyni, w której przez długi, długi czas nie było gdzie posiedzieć gdy zbliżała się 21-22, a teraz (przynajmniej nim wyjechałam do Nowej Zelandii) - co chwilę coś nowego się otwiera i okazuje się, że i ludzi fura:)
    A po drugie jestem oczarowana zarówno neonami jak i mini mieszkaniem z PRLu - uwielbiam takie alternatywne muzea. Jak tylko wrócę do Polski i wyląduję w Wawie - wybieram się na Pragę:)

  • Asia
    Asia wtorek, 05 styczeń 2016

    Tak jest z wieloma miastami. Myślę, że rzadko są celem turystycznym same w sobie. Ale gdy zazna się fajnego nocnego życia, smaków kulinarnych (a w Warszawie mamy spore bogactwo knajp, barów, itd.), ma się wybór w przeróżnych imprezowniach (na każdy gust), to się człowiek przywiązuje i potem tęskni.. tak więc życzę złapania "kulturalnego" bakcyla na Warszawę!

  • łukasz kędzierski
    łukasz kędzierski wtorek, 05 styczeń 2016

    Tak jakoś wyszło, że nie było nigdy czasu na odwiedzenie Warszawy dłużej niż przejazdem, a o poważnym zwiedzaniu stolicy nawet nie wspomnę.Może w tym roku uda się przyjechać aby zobaczyć kilka miejsc - muzeum neonów brzmi całkiem nieźle.

  • Natalia
    Natalia wtorek, 05 styczeń 2016

    Muzeum Neonu jest obowiązkowe na Pradze, to niesamowite miejsce, w którym powraca czar dawnych lat :)

  • Asia
    Asia wtorek, 05 styczeń 2016

    To jak już będziesz w Czarze PRL-u skocz to Muzeum Neonów bo to po drugiej stronę ulicy. Przeniesienie się w lata 70-80-te gwarantowane:)

  • Agnieszka
    Agnieszka wtorek, 05 styczeń 2016

    Najchętniej wybrałabym się do muzem PRLu! Teraz już wiem gdzie iść przy moim kolejnym pobycie w stolicy :)

Leave a Reply

Your email address will not be published. HTML code is not allowed.